Communicatietrends

In deze digitale tijden is een visitekaartje een volstrekt verouderd medium. Je tikt met jouw iPhone even de Galaxy van je gesprekspartner aan en al je gegevens zijn in een nanoseconde uitgewisseld…. Jaja, geloof jij het?

Opnieuw. Wie deelt nog visitekaartjes uit? Jij. En ik.
Want het visitekaartje, gewoon een visitekaartje van papier, 300 grams mc, is alive and kicking.

Ik stuur je een mailtje

Ook al zijn er meer weigeraars dan vroeger lijkt het. Uit recent onderzoek blijkt dat ongeveer 15% geen visitekaartje gebruikt. Maar wat krijg je dan?

-‘Geef mij jouw kaartje maar, ik stuur je wel een mail met al mijn gegevens.’
Of, en dat is nog pijnlijker:

-‘Ah, je kaartje. Dank je. Maar zelf heb ik geen kaartje, dat vind ik achterhaald.’
Oeps. Je zet dus je gesprekspartner weg als hopeloos ouderwets.

Zeker als je er ook nog iets aan toevoegt als ‘ik heb al die stapels visitekaartjes laatst weggegooid, want het zoekt zo moeilijk’.
Of: ‘Het is zo milieubelastend, al dat bedrukt papier.’

Een visitekaartje geven

Toch werkt het kaartje nog steeds. Want je kunt er een gesprek mooi mee afsluiten door de ander iets te geven. Iets geven is altijd een goed ding.

En iets krijgen van een ander ook. Want wat nou als die ánder zegt: -‘Geef mij jouw kaartje maar, ik stuur je een mail met al mijn gegevens’ – en je hoort vervolgens niets meer. Jammerjammerjammer. Jij bent het initiatief kwijt.

Onderbroek

In andere landen, zoals de VS, ben je nergens zonder kaartje. Daar kun je net zo goed in je onderbroek op een netwerkbijeenkomst verschijnen. Geen kaartje is hetzelfde als geen kleren aan hebben, vinden ze daar.

Kortom, tot de dag dat jouw mobieltje al jouw NAW-gegevens binnen no-time en automatisch via NFC, Bluetooth of Beacon-technologie uitwisselt met het mobieltje van wie je ook interessant lijkt op een netwerkborrel, meeting, beurs of congres…. Zorg dat je een kaartje hebt. Mensen houden van kaartjes.